فعالیت بدنی و غلظت هموگلوبین گلیکوزیله سرم

مقدمه: : با افزایش فعالیت بدنی و مصرف انرژی برحسب نوع ، شدت و مدت زمان مختلف تمرین ورزشی در افراد دیابتیک و غیردیابتیک، فرآیند کنترل هیپرگلیسمی به طور مطلوب تری انجام می شود. اینکه آیا بین حداکثر اکسیژن مصرفی تخمینی به عنوان شاخص میزان فعالیت بدنی با هموگلوبین گلیکوزیله سرم خون مردان میانسال فعال، غیرفعال و مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) ارتباطی وجود دارد یا خیر، جای بحث دارد. پژوهش مقطعی حاضر، پژوهشی توصیفی- تحلیلی گذشته نگر است که با هدف تعیین و مقایسه ارتباط هم بستگی حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) تخمینی با هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) سرم انجام شد. مواد و روشها: آزمودنی های پژوهش سه گروه از مردان 40 تا 55 سال فعال، غیرفعال و مبتلا به CAD بودند که به طور تصادفی از میان افراد داوطلب واجد شرایط گزینش شدند. VO2max از فرمول غیر تمرینی برآورد شد. غلظت ناشتای HbA1c سرم با روش ایمونواسی آنزیمی اندازه‌گیری شد. ارتباط VO2max تخمینی و HbA1c سرم با ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن ، معنی دار بودن آن با آزمون T فیشر و مقایسه آن ها با آزمون Z فیشر در سطح معنی‌داری 05/0 < P محاسبه شد یافته های پژوهش: مقادیر پارامترهای سنجش بصورت زیر بود: VO2max گروه فعال: 563/2  039/ 39، غیرفعال: 056/3  647/32 و CAD: mL.Kg-1.min-1275/4  378/30 ، غلظت ناشتائی HbA1c گروه فعال: 365/0 266/4، غیرفعال :370/1  733/4 و CAD : 321/1  253/5 درصد. ضریب هم بستگی VO2max تخمینی با HbA1c درگروه CAD معنی دار بود ]039/0=P و*538/0- = (13)sr [. دیگر ضریب های هم بستگی [ فعال: (292/0=P و291/0- = (13)sr ) و غیرفعال: (217/0=P و338/0- = (13)sr)] معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که فعالیت اثر مطلوبی روی HbA1c ندارد و HbA1c در مقابل فعالیتهای تمرینی مقاوم است.